De stem van de HT Race
Of je nu aan boord van de VIP-boot zit, of bij de finish in de haven van Terschelling staat: een inmiddels bekende stem klinkt tijdens de HT Roeirace steevast door de geluidsinstallatie. Oud-kapitein Leo Dahmen viert dit jaar zijn lustrum als speaker van de HT. Hij vertelt: “Tijdens de overtocht vertel ik van alles, over de omgeving, over de passerende sloepen en leuke weetjes over de bemanning.”
Leo Dahmen heeft 46 jaar in diverse rangen gevaren, zowel in de offshore als in de bagger, maar ook een tijdje bij Rederij Doeksen. Hij heeft veel van de wereld gezien. “In 2012 ging ik van zee en toen kreeg ik een baan als docent ‘dynamic positioning’ aan het Maritiem Instituut Willem Barentsz (MIWB) op Terschelling. Ik leerde de zeevaartschoolstudenten schepen in positie te houden met behulp van computers.” Leo ging zelf ook naar de Zeevaartschool. “Ik ben geboren en getogen Haarlemmer, maar ben na mijn studie op Terschelling blijven hangen. Ik ontmoette er mijn huidige vrouw met wie ik nu 32 jaar samen ben.”
Praat gemakkelijk
Inmiddels is Leo met pensioen en heeft hij tijd voor andere dingen. Zo is hij iedere zomer marktmeester op de eilander braderieën, gaat hij regelmatig mee als dekmaat aan boord van de TS3 en verricht hij wekelijks onderhoudsklussen bij de Terschellinger voetbalclub. Dat Dirk de Boer hem vroeg als speaker verbaast Leo niets. “In 2012 ben ik meegegaan als tijdswaarnemer en tijdens die klus vertelde Dirk dat ze nog geen speaker hadden voor de komende HT Race; hij vond het wel wat voor mij. Ik praat gemakkelijk en het leek mij hartstikke leuk.” Leo vertelt dat de eerste keer in het water viel. “In 2013 ging de race niet door, het waaide veel te hard. We gingen aan boord van de VIP-boot om richting Harlingen te varen, maar de wind joeg erover. Windkracht 8, of 9 zelfs! Ik ben dus in 2014 begonnen met omroepen”, aldus Leo.
Wat heb je nu eigenlijk nodig om zo’n race aan elkaar te praten? Leo haalt een goedgevulde multomap van zijn kantoor. “Zonder deze map ben ik helemaal nergens. Er zit informatie in over interessante punten die we tijdens de route tegenkomen, informatie over de organisatie, over de winnaars van vorig jaar en er zitten stukjes tekst tussen over de geschiedenis van de HT Race. Daarnaast verzamel ik info over de roeiteams en de sloepen waar zij de wedstrijd in roeien. Ik kan vanaf de VIP-boot nooit alle passerende sloepen benoemen, maar ik doe mijn best over zoveel mogelijk teams iets te zeggen. Daarbij is de verrekijker om mijn nek ook onmisbaar.” Volgens Leo is het de kunst om op tijd je mond te houden. “Je moet ook weer niet teveel praten, af en toe een stilte laten vallen is helemaal niet erg. Mensen moeten zich niet aan je gaan irriteren.”
Klein glaasje Berenburg
Zodra de VIP-boot de haven van Terschelling bereikt wordt Leo aangesloten op de boxen die op de kade staan. “Ik heb tijdens de gehele race nauw contact met Dirk. Die vertelt mij dan bijvoorbeeld welke sloepen al vlak voor de haven liggen, zodat ik wat informatie over de roeiers erbij kan pakken. Soms komen ze met veel tegelijk de haven binnen, dan gaat het zo snel.” Zo nu en dan moet de keel even worden gesmeerd en dat doet Leo met een klein glaasje Berenburg. “Maar pas tijdens het laatste half uur hoor”, lacht Leo. “Je moet geen onzin gaan praten door de microfoon.”
De oud-kapitein geniet enorm van zijn taak als speaker. “Als de laatste sloep binnen is dan pak ik mijn boeltje bij elkaar, neem ik mijn multomap weer mee en ga ik naar huis om te douchen. Dan ben ik helemaal af. Meestal voeg ik mij later op de middag nog even bij de roeiers in bar-dancing Oka 18, maar na een paar biertjes taai ik af. De volgende dag voer ik het woord tijdens de wedstrijden bungeeroeien”, vertelt Leo. “Omdat het in het tweede dokje plaatsvindt en het publiek eromheen op te steiger staat, is het loeiheet in de sloep. Al zwetend en met de blaren nog op de handen van de dag ervoor moeten de roeiers zo ver mogelijk van de kade af zien te roeien. Dat is ook één groot spektakel.”
Respect
Zelf heeft Leo de HT Race nooit geroeid. Hij vertelt: “Ik was altijd op zee. In het begin was ik zomaar negen, of tien maanden weg. Ik had nooit de tijd om mee te trainen.” Wel heeft hij regelmatig geholpen en is hij een paar keer mee geweest aan boord van een volgboot, om de roeiers een hart onder de riem te steken. “Ik vind het een prachtsport en heb enorm respect voor de roeiers. Niet alleen voor de teams die als eerste binnenkomen, maar juist voor de ploegen die er uren langer over doen.” Leo zit voorlopig prima op zijn plek, als speaker van deze spectaculaire race. Hij besluit lachend: “Zolang ik nog kan praten en bewegen blijf ik er mooi mee doorgaan.”
– – – – –
Geschreven in opdracht van Stichting HT Roeirace.
Klik hier voor een publicatie van het originele artikel.