Wierschuur – Terschelling, The Netherlands
Al drie generaties is de Wierschuur in Oosterend in handen van de familie Kooijman. Tegenwoordig kennen we het gebouw achter de Dwarsdijk als een kampeerboerderij, maar vroeger werd er wier gedroogd en geperst. “Mijn opa had vier wierschuren op het eiland: op het Groene Strand, in Kinnum, in Formerum en in Oosterend”, vertelt huidige eigenaar Willem Kooijman.
“De Terschellingers Willem Roos en Jan Hek bouwden de Wierschuur in 1906. Mijn grootvader Jan kocht de schuur van de heren over. Jan van Key was zijn bijnaam. Als er een flinke herfststorm woedde, kwam het zeewier in de Zuiderzee los en spoelde het tegen de dijk op Terschelling aan. Dat werd opgeruimd, gedroogd en in de Wierschuur geperst. Vervolgens maakten ze er balen van en werd het verkocht aan een bedrijf in Harlingen. Veel wier ging voor export naar Engeland, waar het werd gebruikt als isolatiemateriaal en beddenvulling. Het was een goede bijverdienste voor de boeren.”
Toen begin jaren ’30 de bouw van de Afsluitdijk afgerond was, bleef er te weinig wier over om het werk voort te zetten en wilde Jan van Key de schuur slopen. Tot hij Sjoerd Bosma ontmoette: leraar van de Werkplaats Kindergemeenschap in Bilthoven. “Sjoerd kwam met het idee er een kampeerboerderij van maken, maar daar moest opa niets van hebben. Totdat de leraar vertelde dat hij Beatrix en Irene in de klas had, en het zomaar zou kunnen dat zij kwamen logeren.” Opa Jan kon niet meer om het idee heen, de Wierschuur werd een kampeerboerderij. “Tijdens een schoolreisje kwamen de prinsessen mee naar het eiland. We hebben nog een krantenartikel gevonden waarin staat: ‘Trix (10) vertelt dat ze in de wierschuur slaapt en voegt een zelfgetekende plattegrond van de kampeerboerderij bij. Irene ligt in de slaapzaal ’t Schellingerland, Trix in Queen Mary. Ze hebben het reuze naar hun zin.’ Willem vervolgt: “Bernhard is ook nog komen kijken. Hij landde met zijn helikopter in de tuin.”
Voorzieningen
Inmiddels zijn er hedendaagse voorzieningen zoals elektriciteit en een modern toiletgebouw, maar dat is lang niet altijd zo geweest. “Mijn vader Iemke en zijn broer Albert hebben na Jan de Wierschuur samen gerund. Ik weet nog goed dat het stro regelmatig moest worden ververst, daar sliepen de gasten op.” Willem nam in 1980 het bedrijf over. “Tegenwoordig staan er stapelbedden. Er kunnen 66 personen in terecht.” Willem vertelt dat er doordeweeks veel schoolklassen verblijven en in de weekenden plaats wordt gemaakt voor bruiloften, reünies en andere partijen. “Er is zelfs een school die al 45 jaar de leerlingen meeneemt op schoolreis naar Terschelling en nog altijd in de Wierschuur overnacht”, zegt de eigenaar trots.
Winter
Met springtij kan de Wierschuur onder water komen te staan, daarom is de kampeerboerderij alleen van half april tot half oktober in gebruik. In de winter staat het pand leeg, dan worden alle meubels naar de bergruimte op zolder verplaatst. “Het is te risicovol om er dan te slapen. Zo’n twee á drie keer per winter komt het water tot aan de enkels, dat moet niet gebeuren als er gasten zijn. Ik heb ’s winters altijd schotten en zand bij de deuren, dat houdt het goed. Maar met echt hoog tij is het water niet te houden, dan stroomt het bij de ramen naar binnen.” Vroeger kon Willem zich er nog wel eens druk om maken, tegenwoordig doet hij dat niet meer. “We zien het allemaal wel, je kunt er toch niets aan veranderen”, zegt hij nuchter.
Geschrokken
In de jaren ’70 heeft het water op het hoogst gestaan. “Volgens mij was dat in 1976”, herinnert Willem zich. “Toen is zelfs de onderste rij dakpannen weggespoeld.” Gelukkig komt het vrijwel nooit voor dat het water in het seizoen te hoog komt. “Het is één keer gebeurd, jaren geleden in september. Er zat toen een groep Duitsers in de Wierschuur. Ze stonden tot aan hun enkels in het water en schrokken daar zo van, dat ze die nacht met zijn allen op het duin hebben geslapen.” Willem lacht: “Ik heb ze nog geprobeerd te kalmeren met een flesje Juttersbitter, maar heb ze helaas nooit weer gezien.”
Familie
De schuur achter de Dwarsdijk vraagt heel wat onderhoud, maar daar staat Willem niet alleen voor. Samen met zijn vrouw Annie en personeelsleden Ate Visser en Katja Wegdam houden ze het pand in goede staat. “Door de zoutaanslag moet regelmatig de verf worden vernieuwd. En zo blijven er, naast de schoonmaak, zat klusjes te doen.” Willem zou het fijn vinden als de Wierschuur in de familie blijft. Dochter Mirjam woont op Aruba, zoon Jort woont op Terschelling. Zo nu en dan helpt Jort mee in het bedrijf. “Wie weet, neemt hij het stokje ooit van mij over. Zoals ik het van mijn vader overnam.”
_ ________________________
Dit artikel is geschreven in opdracht van Drukkerij de Eiland-Pers
en gepubliceerd in Mooi Terschelling Magazine, juni 2017.
